Een gedenkwaardig JongTalentconcert
Deze keer (11 maart 2018) hoorden we zeven- tot elfjarige vioolleerlingen van de Utrechtse Suzuki muziekschool, de Accademia Filarmonica Utrecht.
Het is altijd een heel bijzondere ervaring om zeer jonge kinderen viool te zien spelen of hun leven ervan afhangt. Het is soms nog een bijna mechanisch gebeuren, maar toch, als hier later goede of grote beroepsviolisten uit voortkomen hebben ze een zeer solide basis. Stokvoering, zuiverheid, het is allemaal in orde, het lichaampje vergroeit als vanzelf met het instrument op een ontspannen en natuurlijke wijze.
Dit alles is vooral de verdienste van de docenten van de Suzukischool, onder de bezielende leiding van Johannes Lievaart. Maar ook van de ouders, van wie een stevige inzet wordt verwacht bij het dagelijkse oefenen van hun spruit.
Zeer zelfverzekerd trad als eerste Elze Geradts (7) voor het voetlicht. Met begeleiding van pianist Jeroen Snijder speelde zij een sprankelend concertdeel van de 19e-eeuwse componist Friedrich Seitz. Het kwam heel zuiver en gevoelvol tot klinken.
Ook negenjarige Wendel de Bruijne kreeg de zaal plat met haar vertolking van enkele delen uit een concertino van de Poolse componiste Grazina Bacewicz, een welluidend modern stuk. Het tweede deel speelde zij heel lyrisch, met mooi vibrato, bij het dansachtige derde deel scheelde het niet veel of ze ging zelf meedansen!
Twee gavottes van Bach op viool solo door Eline van Dijk, een Duitse Dans van 18e-eeuwse Karl Ditters von Ditterdorf door Hannah Dokter, het werd allemaal heel gedreven gespeeld.
Met veel vaart klonk het Moto Perpetuo (eeuwigdurende beweging) van Carl Bohm, heel virtuoos weergegeven door Isabella Colauto.
Duidelijk herkenbaar was het danselement hoorbaar in Bachs Bourrée voor viool solo, briljant vertolkt door 10-jarige Annabelle van Dijk, onverstoorbaar en mooi gearticuleerd, met een blik van 'zo hoort het'!
Guido Papini (19e eeuw) componeerde 'The sleeping princess', door Xanthe Zwart heel romantisch op haar altviool gespeeld, met een ontroerend omfloerste klank.
Als laatste van de solisten gaf Djuna Dokter haar boeiende vertolking van 'Tempo di Minuetto' van meesterviolist Fritz Kreisler. Zij speelde met veel nuances, ook soms met mooie zachte tonen en stond daar als een echte Fritz Kreisler!
Alle vioolleerlingen samen speelden tussendoor en aan het eind een aantal meeslepende stukken, de meeste eenstemmig. Als sommige herhalingen, zoals in Beethovens Menuet in G, als contrast zachter zouden zijn gespeeld, was het effect misschien nog groter geweest. Nochtans veel lof voor de deze middag vertoonde prestaties!
Recensie: Theo Nederpelt
Foto's: Pien van den Bosch
