Ongehoorde maar zeer hoorbare fluitklanken
De herinnering aan het fantastische optreden van het Neflac Fluitensemble van twee jaar geleden werd weer helemaal opgefrist door de hernieuwde kennismaking op deze regenachtige zondagmiddag, uiteraard met andere instrumentalisten: een tiental mooie dames van 17 tot 25 jaar met hun leraar Jeroen Bron. Allemaal dwarsfluiten, van de kleinste piccolofluit tot de tien keer zo grote contrabasfluit!
Traditiegetrouw begonnen zij met de prelude uit Griegs 'Holbergsuite', met veel vaart weergegeven. Daarna klonk een concert voor vijf (!) fluiten en orkest; na een plechtig begin volgden een paar vlotte delen, het speelplezier spatte er van af!
De Czardas van Vittorio Monti werd nu solistisch weergegeven door Mirna Ackers, zeer gevoelvol en met mooie nuances, ook in de snelle passages volkomen beheerst. Ze stak hiermee haar lerares naar de kroon: Emily Beynon, die dit stuk twee jaar geleden speelde.
Er volgden een paar heerlijk vlotte stukken; 'Distant Stars' van George Walker en 'Rooster and Chickens' van Pip van Steen, die dit werk speciaal voor het Neflac Ensemble heeft gecomponeerd. Dit laatste stuk vraagt een solo op de contrabasfluit, Nadja Zhelnina haalde hier alles uit wat er in zit! Bij de Ragtime ('That's a plenty') van Lew Pollack was het moeilijk stil te blijven zitten!
Van de beroemde componist Astor Piazzolla (1921-1992) klonk dit keer 'Oblivion', een mysterieus stuk. Hierin konden we horen dat een fluitensemble ook in staat is om donkere klanken te laten horen, dat was zeer indrukwekkend. Ook hier weer een belangrijke solistische rol van Mirna Ackers, écht een veelbelovend talent!
Na nog een gezellig stuk van Gareth McLearnon werd, ook weer traditiegetrouw, afgesloten met een spetterende March of Brian Boru.
De Nederlandse Fluit Academie kan trots zijn op zoveel begaafde leerlingen en CultuurZeist kan trots zijn op de keuze van dit ensemble!
Theo Nederpelt
Foto's: Wanda van Eck, Astrid de Kuijer en Pien van den Bosch
